Sykla

I grusen utanfor bestemor sitt hus
sit morfar
han sit aldri lenge om gongen
men nå sit han der
med ryggen mot bærhagen
og brønnen.

Grårutete sommarlue
med trykknapp
til å regulera skuggen
opp eller ned.

Han smiler til meg
som har sommarkjole,
og halvsokkar i sandalane.

Eg skal sitja bakpå
mor sin sykkel.
Eg må halda føtene ut
seier mor
og ikkje få dei i spilene.

Bestemor står i gangen
ungar bak på sykkelen
er farleg,
seier ho.

Eg sprikar med føtene
så godt eg kan.
Metallet på bagasjebrettet
er hardt mot rumpa.

Mor leier sykkelen
opp grusbakken.
Snart
men ikkje heilt endå
skal me sykla.

Heidi